Ik ben oké, jij bent oké, wij zijn oké

Veel mensen hebben wel eens gehoord van de uitspraak van Berne: “Ik ben oké, jij bent oké.”
Het klinkt populistisch en ik zelf las er aanvankelijk vrij gemakkelijk overheen:
‘Natuurlijk zie ik mezelf als oké en de ander ook.’

Maar wanneer ik hier daadwerkelijk stil bij sta en om me heen kijk, blijkt het toch anders te zijn.
Ik besef me dan dat het misschien simpel klinkt, maar dat het zeker niet gemakkelijk is om echt zo te leven.

Het betekent dat we ruimte hebben voor ons eigen voelen en denken; en voor dat van de ander.
Wanneer twee mensen hiertoe bereid zijn, ontstaan er mooie gesprekken, hechte vriendschappen en gezonde relaties.

Zo kun je jezelf en de ander uitnodigen en gunnen om echt ‘zelf’ te zijn.
Angst verandert dan in zelfverzekerde kwetsbaarheid.
Agressie in gezonde assertiviteit
en over-beschermen verandert in de bereidheid om een helpende hand te bieden wanneer die wordt gevraagd,
zonder het beter te weten.

Ik ben oké en jij bent oké. Zo simpel, maar niet gemakkelijk…

En wanneer jij of ik dan per ongeluk even vergeet dat we allebei oké zijn, is dat dan nog oké?
Misschien kunnen we elkaar dan helpen door te praten over wat er gebeurt tussen ons.
Vragen stellen aan elkaar. Op die manier worden conflicten het best opgelost.
En wordt onze band steeds verder versterkt.

voor meer over transactionele analyse, zie deze pagina.